1. Από το 1976 μέχρι και το 2007, καταρτίστηκαν 23 κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) μεταξύ της ΟΤΟΕ και των εκπροσώπων μεμονωμένων τραπεζών που όριζε η κάθε τράπεζα χωριστά. Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της περιόδου, ουδείς υποστήριξε ότι η Ελληνική Ένωση Τραπεζών (ΕΕΤ) αποτελεί την εργοδοτική οργάνωση των τραπεζών. Η ΕΕΤ ουδέποτε κλήθηκε σε διαπραγμάτευση ως εκπρόσωπος των τραπεζών, και ουδέποτε εκπροσώπησε τις τράπεζες, είτε κατά την διαπραγμάτευση, είτε κατά την υπογραφή των ΣΣΕ.

2. Το 2008, σε συνέχεια αυτής της πάγιας διαδικασίας, η ΟΤΟΕ προσκάλεσε εκ νέου σε διαπραγμάτευση για την κατάρτιση νέας ΣΣΕ πενήντα έξι (56) τράπεζες, και όχι την ΕΕΤ.  Επειδή, όμως, το 2008 δεν συγκεντρώθηκε ο ελάχιστος, κατά το νόμο, αριθμός εξουσιοδοτήσεων από τις τράπεζες, η ΟΤΟΕ απευθύνθηκε για πρώτη φορά στην ΕΕΤ, ως δήθεν εργοδοτική συνδικαλιστική οργάνωση τραπεζών, ώστε να διασφαλίσει μέσω αυτής της οδού την κατάρτιση κλαδικής ΣΣΕ. Η ΕΕΤ αντικειμενικά δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στη συγκεκριμένη πρόσκληση, δεδομένου ότι το ίδιο το καταστατικό της ορίζει ρητά ότι η ΕΕΤ δεν είναι εργοδοτικός φορέας, ούτε εκπροσωπεί τις τράπεζες σε κλαδικές ΣΣΕ.

3. Η ΟΤΟΕ, εμμένοντας στον προαναφερθέντα όψιμο ισχυρισμό της, παρέπεμψε το θέμα στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), ο οποίος είναι μεν αρμόδιος να κρίνει τους όρους αμοιβής και εργασίας, όταν η διαπραγμάτευση μεταξύ συνδικαλιστικών οργανώσεων δεν μπορεί να γίνει ή να ολοκληρωθεί δεν έχει, όμως, αρμοδιότητα να κρίνει επί νομικών θεμάτων, όπως, για παράδειγμα, αν πράγματι συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την κατάρτιση κλαδικής ΣΣΕ.

Εν τούτοις, η διαδικασία στον ΟΜΕΔ ολοκληρώθηκε με την έκδοση Διαιτητικής Απόφασης. Οι τράπεζες εφάρμοσαν την εν λόγω απόφαση, χάριν της εργασιακής ειρήνης, με επιφύλαξη, και παράλληλα, προσέβαλαν το κύρος της στα αρμόδια Δικαστήρια. 

4. Η σχετική δίκη αναβλήθηκε, όμως, με ευθύνη των οργανώσεων των εργαζομένων, παρά τις αντιρρήσεις των τραπεζών για το Φεβρουάριο του 2010, και συνεπώς το κρίσιμο θέμα ως προς την αντιπροσωπευτική εξουσία της ΕΕΤ έναντι των τραπεζών παρέμεινε εκκρεμές και αδιευκρίνιστο.

5. Παρά ταύτα, το 2009 η ΟΤΟΕ δεν προσκάλεσε σε διαπραγμάτευση για την κατάρτιση κλαδικής ΣΣΕ τις τράπεζες, αλλά επανήλθε με νέα πρόσκληση προς την ΕΕΤ. Να επισημανθεί μάλιστα ότι η ΟΤΟΕ ζητά για το 2009 μισθολογικές αυξήσεις, οι οποίες υπερβαίνουν το 10%, αν λάβει κανείς υπόψη και τις ωριμάνσεις.

Επιπλέον, απευθύνθηκε εκ νέου στον ΟΜΕΔ, ο οποίος προχώρησε ξανά τη διαδικασία, παρά την εκκρεμούσα δίκη. Παράδοξα δε, περιλαμβανόταν στους υποψήφιους και αναδείχθηκε εκ νέου ως Μεσολαβητής το ίδιο πρόσωπο με πέρυσι, μολονότι είναι, επίσης, διάδικος στην δίκη που εκκρεμεί. Κατά συνέπεια, πλήττεται καίρια το κύρος του ΟΜΕΔ, καθώς και η αντικειμενικότητα και αμεροληψία την οποία κάθε Μεσολαβητής οφείλει, κατά νόμο, να επιδεικνύει.

6. Με τον τρόπο αυτό δρομολογήθηκε μία ακόμη άκυρη διαδικασία και η νέα προσφυγή στα δικαστήρια αποτελεί μονόδρομο, γεγονός που δεν θα είχε συμβεί αν είχε εκδικαστεί η πρώτη αγωγή, ή αν η ΟΤΟΕ απείχε από τη νέα διαδικασία και για το έτος 2009. Η έναρξη, όμως, μιας νέας παράτυπης διαδικασίας υποχρεώνει την ΕΕΤ σε νέες δικαστικές ενέργειες, στις οποίες αυτή θα προβεί στο ακέραιο.

H ΕΕΤ σε καμία περίπτωση δεν στρέφεται κατά των τραπεζοϋπαλλήλων, αλλά κατά ορισμένων οργανώσεών τους που προσπαθούν να διαμορφώσουν ένα θεσμικό πλαίσιο διαιτητικής επίλυσης εργατικών διαφορών αντίθετο προς το νόμο, αναιρώντας συγκεκριμένες δηλώσεις και ενέργειές τους, οι οποίες αποτελούσαν την πάγια πρακτική τους.